چگونه مورد تجاوز قرار نگیرید

2024 نویسنده: James Gerald | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 14:06

یک قسمت بسیار ناخوشایند در زندگی من با تلاش برای تجاوز وجود داشت.

من بیست ساله بودم. من برای جلسه به مسکو آمدم. قطار ساعت چهار صبح رسید. مترو ساعت شش شروع شد. در انتظار افتتاح آن ، در اطراف ایستگاه راه آهن کورسک سرگردان شدم. زمانها آن زمان آشفته بود (بیخود نیست که امروزه آنها را "دهه نود پرشور" می نامند) ، و ممکن بود در هر جایی با افرادی که ظاهری گانگستری داشتند برخورد کرد. مخصوصاً در ایستگاه! اما در طول روز نمایندگان سازمان های اجرای قانون را با آتش نمی بینید. و در اینجا ، شاید بتوان گفت ، شب. فقط لیوان های شراب و میخانه ها کار می کنند. و اکنون یک مرد مست قفقازی از یکی از این مراکز خارج می شود. پیراهن و چکمه های چروکیده کارلو پازولینی. گانگستری ترین شیک آن زمان! او مرا می بیند ، صحبت می کند ، من چیزی را پاسخ می دهم. بدون معاشقه ، فقط مودب باشید. اما وقتی می خواستم بروم ، او دستم را گرفت و گفت: "من می خواهم صحبت کنم ، بمان. اگر بخواهی بروی ، من به صورت تو تف می کنم! " بله بله دقیقا! من این تف را تصور کردم و ماندم. مرد چیزی به من گفت و سپس گفت: "حالا برو پیش من." من قاطعانه گفتم: "نه!" اما او قبلاً برای همه چیز تصمیم گرفته بود. و وقتی من از آنجا دور شدم ، او در مترو به دنبال من آمد. او مرا مانند یک کارآگاه واقعی "هدایت" کرد. وقتی در ایستگاه سمت راست پیاده شدم ، او نیز ماشین را رها کرد. زمان زودتر بود ، تازه سپیده دم. در تراموایی که نزدیک می شد هیچ مسافری وجود نداشت. من نشستم. درها نزدیک بود بسته شود که او ، تعقیب کننده من ، وارد تراموا شد. او کنار من روی صندلی نشست و شروع به گرفتن زانوهایم کرد ، سعی کرد دستانم را محکم بگیرد و سپس دکمه پرواز من را باز کرد. مبارزه کردم و گریه کردم. نمی دانم چه چیزی او را هوشیار کرد - "نبرد" ما یا اشک های من ، اما ناگهان او مرا رها کرد ، با گیجی به من نگاه کرد و پرسید: "آیا واقعاً نمی خواهی با من باشی؟" سرم را تکان دادم. مرد به من سیلی زد ، یکبار به زبان خودش با من تماس گرفت و در اولین ایستگاه پیاده شد …

اولگا ولودارسکایا نویسنده داستان های پلیسی اکشن است. آخرین کتاب او که توسط Eksmo منتشر شده است ، اعلیحضرت پرونده نام دارد.

این هم ایستگاه من بود! اما من دو ماشین دیگر رانندگی کردم. و سپس او پیاده برگشت و تمام راه گریه کرد. ابتدا از رهایی ، سپس از تحقیر و سرانجام از عصبانیت. و بر خود و بر او. به طور کلی ، روح نفرت انگیز بود. و من بسیار ترسیدم که دوباره با او روبرو شوم. این اقدام به تجاوز سالها به یاد من بود

من بعد از پنج سال دیگر بدون لرزیدن این قسمت را به یاد می آورم. وقتی فهمیدم که خودم تا حد زیادی مقصر هستم. و وقتی این را فهمیدم ، چندین نتیجه گرفتم.

اولین. بهتر است بی ادب ، وحشی ، عجیب و حتی غیر عادی در نظر گرفته شود تا یک دختر نزدیک. بنابراین ، اگر شخصی که اعتماد به نفس را به شما القا نمی کند ، به شما مراجعه کند ، بهتر است از آنجا عبور کنید و وانمود کنید که ندای او را نمی شنوید.

دومین. نترس. نه برخی تهدیدها خود را در موقعیت احمقانه یا تحقیرآمیز قرار ندهید. اگر اکنون کسی به من می گوید: "اگر بخواهی بروی ، من به صورت تو تف می کنم!" من چنین فریادی را بلند می کردم! من فقط در بالای ریه هایم فریاد می زنم "کمک!"

زنده ماندن از تف کردن در صورت آسان تر از تف کردن در روح است. علاوه بر این ، فرار از اولین مورد آسان تر است.

سوم. لازم است برای مردان روشن شود که شما چنین نیستید. از این گذشته ، کسی که تقریباً به من تجاوز کرد ، تا آخرین لحظه معتقد بود که من فقط در حال شکستن هستم.در غیر این صورت ، این سوال به نظر نمی رسید: "آیا واقعاً نمی خواهید با من باشید؟" یعنی من هنوز خوش شانس بودم که آن مرد در حالی که مرا تعقیب می کرد ، هوشیار شد.

چهارم. شما باید خونسردی خود را حفظ کنید. وحشت ذهن را تیره می کند و در شرایط خطرناک بسیار مهم است که عاقلانه فکر کنیم. یکی از دوستان خوبم به من گفت که چگونه راننده تاکسی تقریباً به او تجاوز کرده است! ما عادت کرده ایم که از آنها نترسیم. و سپس شخصی نامناسب گرفتار شد. او را به زمین خالی برد و شروع به آزار و اذیت او کرد. او مقاومت کرد ، اما وقتی فهمید که نیروها برابر نیستند ، تظاهر به تشنج صرع کرد. داشت تشنج می کرد و آب می داد. او همچنین آماده بود تا خود را خیس کند (شخصی داستان خود را به او گفت ، و در آن تجاوزگر قصد خود را تنها پس از اینکه قربانی خود را توصیف کرد ترک کرد) ، اما راننده تاکسی آنقدر ترسید که دوست من را از ماشین بیرون کرد.

پنجم. و مهمترین آن. باید از خطرات اجتناب کرد. چرا در اطراف ایستگاه و حتی در مجاورت نقاط داغ سرگردان بودم؟ لازم بود مکانی را در نزدیکی کلانتری انتخاب کنید (مطمئناً آنجا بود) و بنشینید.

چرا ما دختران ، زنان اینقدر بی خیال هستیم؟ شب ها مسیر حیاط را قطع می کنیم ، وقتی عجله داریم ، در اولین خودرویی که با آن روبرو می شویم می نشینیم ، به آشنایان تصادفی ، گاهی اوقات مجازی اعتماد می کنیم.

به دلایلی به نظر می رسد که این ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد ، اما برای ما اتفاق نمی افتد. اما این طوری نیست! دختران ، خطر در کمین هر یک از ماست. و به خاطر خودمان و به نفع عزیزانمان ، باید از آنها دوری کنیم. به نظر می رسد مدونا یک بار گفت. "هر زن در تخیلات جنسی خود مورد تجاوز قرار می گیرد. اما هیچکدام دوست ندارند در زندگی واقعی مورد تجاوز قرار بگیرند!"