مادر دوست است یا دشمن؟

2024 نویسنده: James Gerald | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 14:06

"من آن را می گیرم و موهایم را سبز رنگ می کنم!" - این چالش من است ، کینه ، گریه از دل ، تمایل به تصمیم گیری مستقل در مورد همه چیزهایی که به من و فقط من مربوط است. مادرم می گوید: "کاری را که می خواهی بکن … اما فقط وقتی جدا زندگی می کنی."

"پدران و پسران" موضوعی است با گذشته ، مربوط به زمان حال و حرکت به آینده.

"وقتی بچه های خودت را داشته باشی ، آن وقت مرا درک خواهی کرد …" - این در حال حاضر کینه مادرم است …

و من آن زمان نمی خواهم ، می خواهم اکنون ، می خواهم شرایط را درک کرده و تغییر دهم ، می خواهم به عنوان یک فرد مستقل در من درک و پذیرفته شوم ، من می خواهم کینه های متقابل کمتری داشته باشم.

من فکر می کنم که چنین چیزی در زندگی شما اتفاق افتاده یا وجود دارد ، به همین دلیل است که نتایج جستجوی خود را برای پاسخ به این س:ال به اشتراک می گذارم: "آیا مادر دوست است یا دشمن؟"

دشمن … بنابراین به نظر می رسد در اولین لحظه ، هنگامی که در داخل می گوید رنجش و آزردگی. خوب ، چگونه او نمی تواند بفهمد که اکنون گوشواره در ناف شیک ، شیک است … این ناف من است … من او را مجبور نمی کنم چنین تزئینی برای خودم بسازد. چرا او مرا از انجام آنچه می خواهم با ناف من منع می کند ؟؟؟ انگار خودش جوان نبود …

اما این جرم می گذرد ، و بعد به این فکر می کنم که مادرم نمی تواند دشمن باشد … او همیشه برای من آرزوی سلامتی می کرد ، همیشه به من اهمیت می داد. و شاید مخالفت او نیز دغدغه ای باشد که من متوجه آن نشدم. از نظر او ، گوشواره ای در ناف ناشایست و ناراحت کننده است. او می خواهد مرا از واکنش دیگران در برابر این چالش محافظت کند. او مثل همیشه برایم آرزوی سلامتی می کند. اما چه می توان کرد؟ چگونه می توان راه حلی ، سازش پیدا کرد؟

دو برگ روبرویم است.

یکی می گوید: « من در جای خودم هستم .

من ادعاها ، گلایه ها ، نارضایتی های خود را می نویسم.

سپس ورق دوم را می گیرم " من جای مادرم هستم ".

برای هر مورد در کاغذ من یک مورد را در مورد مادرم می نویسم و سعی می کنم فراموش نکنم که مادرم از مراقبت ، سرپرستی ، مسئولیت در قبال من "دور می شود". برای او مهم نیست چند ساله هستم ، حقوق من چقدر است ، برای او دشوار است که بفهمد که من خودم در حال حاضر مادر خوبی هستم. من همیشه برای او دختر خواهم ماند ، همانطور که او برای مادرش. خودم رو جای مامان کردم. من سعی می کنم بفهمم که چرا او با خواسته های من مخالف است ، چرا او مرا در برخی اقدامات محدود می کند.

به عنوان مثال ، او می خواهد من حداکثر تا 12 در خانه حاضر شوم. معلوم می شود که من برای جلسه گذشته به دیسکو یا سینما نمی رسم. بله ، و فقط از یک مهمانی با یک دوست یا در تیم خودم ، باید حدود 11 را قطع کنم ، زیرا … اما حتی خنده دار است که به کسی بگویم چرا … هیچ کس باور نمی کند و نمی فهمد که من اینقدر بزرگسال هستم و مستقل ، و اینکه من نه تنها برای خودم ، بلکه برای دوستان ، همکاران نیز هستم ، مادرم حداکثر تا 12 منتظر است … همه اینها را در برگه "من" می نویسم …

برگه "مادر" را بر می دارم. آنها هر روز در مورد سرقت ، تجاوز ، قتل پخش می کردند. با مترو هنوز می توانید به 12 برسید ، هنوز افرادی هستند که در این زمان به خانه برمی گردند و خیابان ها به اندازه یک ساعت یا یک ساعت و نیم دیگر خلوت و خطرناک نیستند. در این زمان ، شما هنوز هم می توانید بدون راهنما کار کنید و نیازی به گرفتن خودروی عبوری نیست ، که در زمان ما کاملاً ناامن است …

معلوم می شود که نه تنها من ، بلکه مادرم نیز درست می گویند. اما در مورد چنین درستی متفاوتی چطور؟

اگر به نظر من باشد ، بی گناهی من مادرم را حذف می کند. و اگر اطاعت کنم ، عدالت من فوراً به پایان می رسد. باز هم از استقلال خود محروم شدم و تابع خودم بودم. تعارض…

برای جلوگیری از درگیری ، تصمیم می گیرم به دنبال سازش باشم: با برگ هایم به مادرم می روم. ابتدا یک تکه کاغذ به او می دهم "من جای مادرم هستم". او می خواند و می فهمد که من مراقبت و نگرانی او را درک می کنم ، که من با او موافقم - این نکته اصلی است. سپس ورق کاغذم را می اندازم. من هم درست میگم واضح است. اما خروجی کجاست؟

در اینجاست که ورق سوم به کار می آید ، که همچنین باید از قبل آماده شود.در آن ، راه حلی را می نویسم که به نظر من در این شرایط مطلوب ترین است.

به عنوان مثال: من خودم هنگام بازگشت به خانه تصمیم می گیرم ، اما قول می دهم که به مادرم قطعاً در مورد زمان چند ساعته خود هشدار می دهم ، و اگر دیر رسیدم ، به طور حتم به شما اطلاع خواهم داد. من همچنین قول می دهم که به شما اطلاع دهم کجا و با چه کسی خواهم بود ، تا او نگران من نباشد. پیشرفت علمی و تکنولوژیکی به حل مشکل در قالب تلفن همراه من کمک می کند. مامان می داند که همیشه می تواند با من تماس بگیرد و مطمئن شود که من زنده و سالم هستم. او به نوبه خود می تواند آنچه را که برای رسیدن به توافق لازم می داند به این تکه کاغذ اضافه کند.

همه چیز ممکن و قابل حل است ، موضوع باز است و در دستور کار قرار دارد. هر کس از موضع خود دفاع می کند ، استدلال می کند. دشوار است ، اما این مسیر نه به درگیری بلکه به سازش منطقی منتهی می شود. اگر او می گوید نه ، می پرسم چرا؟ اگر من مقاومت می کنم ، باید به دنبال استدلال هایی به نفع خودم باشم. من از او می خواهم که جای من را بگیرد ، اما من خودم موقعیت او را فراموش نمی کنم.

بعلاوه ، به نظر من ، جالب ترین چیز است. وقتی راه حلی پیدا شد و ما به سازش رسیدیم ، من اعلام می کنم که این یک توافق دوجانبه است ، به عنوان مثال. در چنین چارچوبی ، ما متقابلاً عمل می کنیم. من همچنین نگران و نگران مادرم هستم ، بنابراین باید از مکان و زمان ورود او مطلع شوم. همانطور که می دانید ، فقط می توانید آنچه را که با خود مطابقت دارید از شخص دیگری بخواهید و مطالبه کنید. من و او از چنین توافقی کاملاً راضی هستیم - یک توافق سودمند متقابل.

من مطمئن هستم که یک طرح مشابه می تواند در حل سایر مسائل درگیری نیز مورد استفاده قرار گیرد. هیچ موقعیت ناامیدکننده ای وجود ندارد ؛ کسی که به دنبال است همیشه خواهد یافت.

همه مشکلات را نمی توان با این روش حل کرد ، مهمترین چیز این است که به دنبال راه حل باشیم. درک موقعیت شخص دیگر ، ارزیابی انگیزه های انجام برخی اقدامات دشوار است. اما در زمان ما ، به راحتی می توان از مبانی روانشناسی از ادبیات عمومی و اینترنت مطلع شد. اکنون حتی می توانید با استفاده از سیستم مشاوره آنلاین ، یک مشاوره گران قیمت با یک روانشناس خانواده به صورت رایگان دریافت کنید.

پس چرا چوب ها را خم می کنیم و نیزه ها را می شکنیم ، نارضایتی ها را به چالش می کشیم و اعتراض می کنیم در حالی که یک فرد معقول این فرصت را دارد که از ذهن خود برای خیر استفاده کند و نه به خاطر از بین بردن روابط خانوادگی؟ افراد با هم متفاوتند و طرحی که مناسب اعتماد به نفس من در خانواده باشد ، ممکن است برای شما کارساز نباشد. اما من مطمئن هستم که با پاسخ به س mainال اصلی "دوست یا دشمن؟" ، راهی برای حل مشکل پیدا خواهید کرد - جنگ یا سازش.