پول در خانواده: بودجه مشترک یا بودجه جداگانه؟

2024 نویسنده: James Gerald | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 14:06

هنگامی که همه چیز روشن بود: یک مرد شامل یک زن ، نقطه است. نسلی از مادران و مادربزرگ های ما به بودجه مشترک رای می دهند: "وگرنه این یک خانواده نیست!" به تازگی ، بیشتر و بیشتر زوجین گزینه جداگانه را انتخاب می کنند. چه چیزی راحت تر است؟

هرکسی برای خودش

ماشا (32) و میشا (36) ، 6 سال ازدواج کردند:

- وقتی زندگی مشترک را شروع کردیم ، آن را به عنوان یک آزمایش سرگرم کننده درک کردیم. بدون تفکر در ترکیب صورتحساب ها ، بحث کردیم که چه کسی چه چیزی را پرداخت خواهد کرد. به طور متوسط ، ما به طور مساوی درآمد داریم و توزیع هزینه ها ساده است: شوهر من هزینه یک آپارتمان اجاره ای را پرداخت می کند ، من - همه صورتحساب ها (آب و برق ، تلویزیون ، اینترنت). بر این اساس ، هزینه های من کمتر است.

میشا یک منبع درآمد ماهیانه غیر دائمی دارد - مستقل ، این پول به تخت خواب اضافه می شود. از آنجا پول را برای خرید غذا و چیزهای دیگر برای خانه داری می گیرم. وقتی دسته کاغذها در نیمکت شب تمام می شود ، من خودم هزینه می کنم. حدود 70 of هزینه غذا "از میز کنار تخت" تأمین می شود ، مابقی - از حساب من.

خریدهای کوچک و متوسط با هدف بهبود راحتی روزمره (لباس ، کتاب ، لوازم آرایشی ، کالاهای خانگی) فقط توسط من انجام می شود. شوهر به سادگی نیازی به چیزی از این لیست نمی بیند: او می تواند با همان صابون که از دوران کودکی برایش آشنا بوده ، بشوید. اما خریدهای بزرگ (لوازم خانگی ، ماشین) منحصراً توسط همسر پرداخت می شود.

من فکر می کنم بودجه ما ایده آل است: من برای برنامه ریزی هزینه ها راحت هستم ، بدون نیاز به توضیح مداوم سیستم اولویت هایم. علاوه بر این ، مسئولیت شخصی برای هزینه های مالی وجود دارد. من دقیقاً می دانم چقدر و برای چه چیزی هزینه می کنم. و مهمتر: من وسوسه نمی شوم شوهرم را به خاطر نگرش اشتباه به پول سرزنش کنم.

سوتلانا (29) ، مطلقه:

- تا زمانی که ما عروسی را برنامه ریزی نکرده بودیم ، به نظر من طبیعی بود که من و آن جوان برای مدتی بودجه جداگانه ای داشته باشیم. ما به نسبت درآمد کلی هزینه های خانوار تنزیل می شدیم و مابقی برای هریک از آنها بود.

در ابتدا من با این رویکرد خوب بودم ، اما وقتی ازدواج کردیم ، می خواستم طرح مالی را تغییر دهم. من سعی کردم در مورد آن با شوهرم صحبت کنم ، اما او پیشنهادات من را قاطعانه رد کرد.

ما در این زمینه اختلاف نظرهای زیادی داشتیم. من در برابر تصمیمات او مقاومت کردم ، اما او ایستادگی کرد و من چاره ای جز تسلیم نداشتم. اغلب شوهرم تهدید می کرد که اگر من همچنان از او چیزی بخواهم ، او برای خانواده مشترک هیچ چیز نمی دهد - اجازه دهید همه هزینه های شخصی ، از جمله غذا را به تنهایی بپردازند.

وقتی از او پرسیدم چرا با بودجه عمومی موافقت نمی کند ، او گفت که بی مسئولیتی و هدر دادن من مقصر است. گاهی اوقات اعتراف می کرد که به آزادی و استقلال نیاز دارد.

این رابطه نه تنها به دلیل پول بلکه به طور کلی به دلیل رویکرد بسیار متفاوت به زندگی و ناتوانی در مذاکره منجر به طلاق شد. در حال حاضر برای من هماهنگ ترین تصویر بودجه خانواده این خواهد بود: زن و شوهر بخش قابل توجهی را در خزانه مشترک سرمایه گذاری می کنند ، اما آنها وجوه شخصی غیر قابل حساب دارند. در عین حال ، بهتر است مرد درآمد بیشتری داشته باشد و بر این اساس ، مقدار قابل توجهی بدهد ، گاهی اوقات می تواند خرید بزرگی به خانه یا هدیه ای به همسرش انجام دهد.

همه به خانواده

اولگا (33) و وادیم (36) ، 8 سال ازدواج کردند:

- وقتی وادیم و من تصمیم به ازدواج گرفتیم ، او شرطی را برای بودجه عمومی تعیین کرد. هدف ما داشتن آپارتمان خودمان بود (ما در یک خانه اجاره ای زندگی می کردیم) ، و شوهر آینده نقطه به نقطه به من توضیح داد که چگونه می توانیم به آرزوهایمان برسیم. ما درآمد و هزینه های خود را در صفحه گسترده ای وارد کردیم که همه چیز را در نظر می گرفت ، از جمله هزینه های حمل و نقل عمومی. شوهر محدودیت روزانه را تعیین کرد - صادقانه بگویم ، فقط کمیاب.

محدودیت های شدید ناراحتی قابل ملاحظه ای برای من به همراه داشت: گاهی اوقات من فقط می خواستم در یک کافه با یک دوست بنشینم یا به سینما بروم ، اما حتی این چیزهای کوچک ممنوع بود.

یکبار با هم مشاجره جدی داشتیم ، وقتی من بدون درخواست ، برای خرید یک مانتو زیبا از طراح پول برداشتم. شوهرم گفت ممکن است آن را پنج برابر ارزانتر بخرم ، اما احساس ناراحتی کردم که نمی توانم آنطور که می خواهم لباس بپوشم.

با این حال ، من هرگز هدف مشترک خود را فراموش نکرده ام و فکر می کنم که ما تنها به لطف بودجه مشترک و کنترل دقیق هزینه ها توانستیم به آن برسیم.

در حال حاضر ، هنگامی که ما مسکن خود را داریم ، تغییرات کمی در سیستم مالی ما ایجاد شده است - فقط اندازه محدودیت روزانه چندین برابر شده است. اگر کمی از آن تجاوز کنم ، بحرانی تلقی نمی شود.

ایرینا (24) و آندری (26) ، دو سال ازدواج کردند:

- ما یک بودجه مشترک داریم و حتی نمی توانیم تصور کنیم که در غیر این صورت چگونه می تواند باشد. اینطور بود که در خانواده های والدینمان این آگاهی را پرورش دادیم که همه چیز بین زن و شوهر مشترک است. آندری کل حقوق را به من می سپارد و صبح من پول جیبی به او می دهم. من همچنین بودجه خود را به طور کامل به بودجه مشترک کمک می کنم. من برای هدیه به شوهرم پول می گیرم ، برای هزینه های شخصی کوچک از صندوق فروش عمومی. شوهر من دقیقاً نمی داند که ما چقدر پول داریم در یک لحظه خاص - من امور مالی را مدیریت می کنم. گاهی اوقات به او توجه می کنم که پول کافی نیست و لازم است در اسرع وقت صندوق خود را دوباره پر کنیم.

آندری گاهی علاوه بر شغل اصلی خود ، پول اضافی نیز به دست می آورد ، و سپس ممکن است کل مبلغ را به من ندهد. اما در این مورد ، او معمولاً به من گل می دهد ، هدیه می دهد ، مرا به کافه یا سینما می برد.

***

چند نفر ، نظرات بسیار ، اما یک چیز را می توان گفت: خواه طرفدار بودجه کلاسیک واحد هستید یا می خواهید مستقل باشید ، این موضوع مهم باید از قبل مورد بحث قرار گیرد. بی میلی زوج های جوان برای صحبت در مورد موضوعی غیرعادی مانند پول می تواند منجر به درگیری های جدی شود. بهتر است زندگی مشترک را با درک روشنی از توزیع منابع مالی در خانواده آغاز کنید.

نظر متخصص

ما در خانواده خود بودجه داریم …

	عمومی
	جدا از هم
	همه پول از شوهرم است ، او آن را برای خانه و "برای سنجاق" به من می دهد
	من تمام پول را دارم ، برای مزرعه و "پیاده روی" به او می دهم