پشت احساس تنهایی در 14 فوریه

2024 نویسنده: James Gerald | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 14:06

ترحم مخرب است. این ما را منفعل و فقدان ابتکار می کند ، عادت ناراضی بودن را ایجاد می کند و فقط به جای زندگی کامل از زندگی پیش می رود. اما تقصیر ما نیست که چنین احساسی را تجربه می کنیم - از این گذشته ، عادت متاسف شدن برای خود به سرعت و به طور نامحسوس شکل نمی گیرد.

روانشناس ناتالیا دراگا در مورد آنچه این می تواند منجر شود و چرا انجام اقدامات به موقع و مقابله با این مشکل مهم است ، می گوید.

دلسوزی برای خود از کجا می آید؟

با چند نفر ملاقات کرده اید که واقعاً خود را دوست دارند؟ بعید. اما کسانی که دائماً از زندگی شکایت می کنند ، شرایط یا دیگران را سرزنش می کنند و در عوض انتظار ترحم دارند - خیلی بیشتر. چرا؟

123RF / Evgeniia Kuzmich

در فرهنگ ما ، عشق به خود از دیرباز به عنوان خودخواهی تلقی شده است. کودکان به شدت پرورش می یافتند تا خراب نشوند ، و زنان باید قوی ، نه ملایم و دلسوز باشند. فقط می توان سرزمین مادری را دوست داشت. اما ترحم همیشه مورد استقبال قرار گرفته است - هم در رابطه با خود و هم در مورد دیگران.

پیش نیازهای شکل گیری این احساس به دوران کودکی برمی گردد. به عنوان مثال ، فقدان عشق و توجه والدین باعث می شود کودک احساس بی نیازی کند. او این رفتار بزرگسالان را نشانه ای می داند: "من مردودم!" ، و شروع به دلسوزی برای خود می کند.

یک وضعیت دیگر ، نه چندان رایج ، هنگامی که مادری روی پسر یا دخترش فقط در زمان بیماری آنها تمرکز می کند: مراقبت می کند ، به رژیم آرامش می بخشد - به عنوان مثال ، به او اجازه می دهد تمام روز روی مبل دراز بکشد ، تکالیف را انجام ندهد و نوشیدن چای با مربا خوشمزه در حالی که یک کودک سالم چیزی جز غر زدن و شدت دریافت نمی کند.

123RF / boumenjapet

و سپس ، با افزایش سن ، ترحم جایگزین همیشگی عشق و راهی برای جلب توجه ، دریافت حمایت و مراقبت می شود.

ویژگی های رفتار

فردی که خود را دوست دارد منفعلانه نمی نشیند و رنج می برد: او آماده است مسئولیت زندگی خود را بر عهده گیرد و آنچه را که مناسب او نیست تغییر دهد. در حالی که فردی که تمایل به خودخواهی دارد عادت دارد غمگین یا مریض باشد و از این بابت مورد توجه دیگران قرار گیرد. این سناریو با گذشت زمان به شیوه ای از زندگی تبدیل می شود.

البته این بدان معنا نیست که شما باید بی احساس باشید و همدلی نشان ندهید. اما با ترحم دائمی ، فرد مبتلا را برمی انگیزید تا به نقش قربانی پایبند بماند و او را از مسئولیت زندگی خود خلاص کنید.

123RF / Dmytro Zinkevych

به جای این احساس مخرب ، نشان دادن محبت صادقانه و ارائه کمک واقعی با هدف تشویق مشکلات خود حل کننده بسیار مناسب تر است.

نقش قربانی: مزایا

چرا مردم به جای حل مشکلات خود به موقع و شاد زیستن ، موقعیت قربانی را انتخاب می کنند؟ زیرا در دنیای درونی آنها ترحم مساوی با عشق است. اگر آنها موفق و سالم شوند ، اطرافیانشان دیگر متاسف نمی شوند! این بدان معناست که چنین توجه لازم و مراقبت و حمایت بستگان و دوستان از بین می رود.

افراد قربانی بدون توجه به شرایط خود رنج می برند. کسانی که تنها هستند از نبود نیمه دوم شکایت می کنند. کسانی که زن و شوهر دارند دائماً دلیلی برای ناراحت شدن از او پیدا می کنند. در نتیجه ، وقتی او خراب می شود و می رود ، آنها دوباره رنج می برند ، سپس متقاضی دیگری را پیدا می کنند و همچنان در یک رابطه جدید رنج می برند.

تنهایی در روز ولنتاین - دلیل شکایت یا اقدامات؟

روز ولنتاین به همه "مبتلایان" فرصتی شگفت انگیز می دهد تا از غم و اشتیاق نهایت لذت را ببرند. می توانید برای تنهایی خود عزاداری کنید ، الکل بنوشید و از فقدان افراد شایسته جنس مخالف شکایت کنید. و "قربانیان" خانواده فرصتی عالی خواهند داشت تا از شریک خود ناراحت شوند و برای حضور شخص نالایق در نزدیکی خود متاسف شوند.

من می توانم همه کسانی را که در این مورد رها شده اند و در آستانه خیابان شماره یک رنج می برند ، تسلی بدهم.

123RF / اوگنی آتاماننکو

در واقع ، برای یک نفر ، تنهایی فرصتی برای یافتن عشق جدید است ، در حالی که برای شخص دیگری فرصتی عالی است که برای خود ناراضی متاسف شوید و از رنج خود لذت ببرید.

بنابراین چگونه یاد می گیرید که خودتان را دوست داشته باشید؟

برای شروع ، صادقانه همه مجرمان و مجرمان را ببخشید. شروع از والدین و پایان دادن به شریک قبلی. از سرزنش همه اطرافیان خود دست بردارید و متوجه شوید که فقط شما و هیچ کس دیگری مسئول زندگی شما نیست.

البته ، در حالت ایده آل ، از متخصصان کمک بخواهید - یک روانشناس به شما کمک می کند تا منابع نارضایتی های خود را پیدا کرده و آن پشتوانه درونی را پیدا کنید که بر اساس آن می توانید یک زندگی شاد و جدید بسازید. به لطف این ، شما می توانید نیازهای اساسی خود را برآورده کنید - از جمله میل به دوست داشتن.

اگر آماده اید که به تنهایی با مشکل کنار بیایید ، ابتدا باید یکبار برای همیشه تمام عبارات قربانی را فراموش کنید: "چقدر ناراضی هستم" ، "فقیرم ناراضی هستم" ، "چرا من به این نیاز دارم ، "و غیره. و در عوض ، زبان عشق را بیاموزید - یعنی از خود تعریف کنید! بیهوده نیست که آنها می گویند: "شما نمی توانید خود را ستایش کنید - هیچ کس این کار را نمی کند".

123RF / NejroN

مهم است که در ستایش و تأیید هر کار کوچکی کوتاهی نکنید: کف شسته شده ، گلهای آبیاری شده ، راه رفتن سگ ، گذراندن گزارش یا امتحان. علاوه بر این ، شما باید کلمات دلگرم کننده را از بیرون بیان کنید - درست مانند فیلم گروه لنینگراد: "چه کسی بزرگ است؟ من خوبم رفیق! " (و همچنین "هوشمند ، زیبا ، با استعداد و موفق").

صبح به بازتاب خود در آینه لبخند بزنید ، خودتان را دوست داشته باشید و خوشحال باشید و خوشحال باشید!