زندگی به نصف

2024 نویسنده: James Gerald | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 14:06

از طریق یک رویا می فهمم که صبح شده است. پلک هایش را باز کرد - بیرون پنجره تاریک بود. هنوز می توانی بخوابی. سرم را به شانه خم می کنم که در کنارم می خوابد و ناگهان - نغمه ای وحشی. لوله کوچک من جیغ می زند به گونه ای که مردگان را زنده می کند. منتظر می مانم تا بمیرد ، آن طرف را برمی گردانم و دوباره در خواب می شنوم …

- لن ، بلند شو

می گویم: "نه" ، من خود را در حفره مکعبی بین بازو و پهلوی او قرار می دهم ، "شما اولین نفر هستید."

صدایی از جایی دور می گوید: "من می توانم یک ساعت دیگر بخوابم."

- و من نمی توانم به تنهایی بلند شوم ، - پاسخ می دهم و دوباره به خواب می روم …

مدتی می گذرد ، من خواب را می بینم ، سپس دستش شروع می کند به آرام من را تکان می دهد: "لنوشکا ، صبحانه آماده است. برو بشو." چشمانم را باز می کنم و می بینم شوهرم مثل یک پدر به دختری سهل انگار به من نگاه می کند: با عشق و سرزنش. او البته حق دارد - صبح من یک آشفته وحشتناک هستم. دستم را به دست می کنم ، اما آنها جلوی من را می گیرند: "چرا؟ در حمام ، کمی درنگ می کنیم و وقتی به میز می آیم ، بشقاب ها در حال دود هستند و قهوه آماده است. چشم هایم را روی سینک می گذارم: تمیز و خالی. "من فرنی برنج پختم. میره؟" سرم را تکان می دهم ، شروع به خوردن می کنم و او شیر وانیل را در قهوه من می ریزد.

- سوسیس میشی؟

- نه ، خودت بخور.

- بیایید این کار را به نصف انجام دهیم.

- اجازه دهید.

- من دیسک "Cher" را روشن می کنم ، گوشت را بیرون می آورم ، آن را برای یخ زدایی می گذارم. برای آماده سازی؟ دو کتاب آشپزی روی یخچال وجود دارد. اجازه دهید گوشت سرخ شده و برنج با سبزیجات باشد. آب را داخل آن می گذارم ، برنج را بیرون می آورم ، پیاز را خرد می کنم. جسکا چشم از من بر نمی دارد. خوب ، یک بخش - و او. در حالی که برنج در حال پخت و آب گوشت تمام می شود ، من می روم تا شستشو دهم. من کف راهرو را پاک می کنم ، دستانم را آب می کشم ، گوشت را برش می دهم ، آن را روی ماهیتابه داغ می گذارم ، روغن ، سرکه ، فلفل ، نمک اضافه می کنم. بنابراین ، ما هنوز باید سالاد را برش دهیم. شِر پرشور می خواند ، من هم آواز می خوانم و به ساعت نگاه می کنم. خوب ، همه چیز فقط برای ورود او آماده است. دوباره تلفن زنگ می زند. مامان

- بیدار نشدی؟

- مامان ، امروز چهارشنبه است ، کوستیا یک گروه عصرانه دارد. او فقط در بیست دقیقه خواهد بود.

- خوب ، شما چطورید؟

- اشکالی نداره مامان همه چیز فقط عالی است.

برنج تقریباً آماده است ، من آن را امتحان می کنم ، شوید بیشتری اضافه می کنم ، گاز زیر تابه را با گوشت خاموش می کنم. صدای درب ورودی را در ورودی می شنوم ، با عجله وارد حمام می شوم و با شتاب موهای برآمده ام را صاف می کنم. و من روی گردن او آویزان می شوم ، سرد و کمی بوی ژل پس از اصلاح "Zhillet".

او از ادویه توالت استفاده نمی کند و من آن را عمداً به او نمی دهم: فقط من می توانم آن را بو کنم.

- چقدر گرم هستی!

کتش را در می آورم و صورتم را روی پیراهنش می فشارم: فلانل ، نرم ، هدیه من.

- لنوش ، چیزی برای خوردن هست؟"

او را به آشپزخانه می برم ، منتظر تعریف هستم و آن را دریافت می کنم: "چه خوب با من هستی." او طعم خلاقیت من را می چشد و من می فهمم که من خودم در حال آشپزی آن را امتحان کرده ام. سرش را بالا می گیرد:

- آیا پیش از این خوردهای؟

- نمیخوام.

- دقیقا؟ و بعد بیا ، من خیلی چیزها دارم.

سرم را تکان می دهم ، سرم را روی دست های جمع شده ام می گذارم و فکری را که در جایی شنیده ام به خاطر می آورم: "یک زن وقتی می بیند مرد مورد علاقه اش در حال خوردن غذایی است که آماده کرده است ، بیشترین لذت را تجربه می کند."

من می خواهم دوباره بخوابم ، ظرفها را داخل سینک ظرفشویی می کنم - تا صبح صبر می کند. "خسته؟" سرم را تکان می دهم ، از زیر پوشش ها بالا می روم ، طبق معمول او را در آغوش می گیرم ، گرم ، عزیز. دستانش دورم حلقه می شوند ، لب هایش روی من می لغزند. برای چند دقیقه ارتباطم با تمام دنیا قطع می شود. زمزمه ای می شنوم:

- لنوش ، من دو تا پیراهن گذاشتم ، می شویی؟

- باشه.

گرچه از این ماشین لباسشویی متنفرم.

ساعت یک و نیم پنج ساعت برای خوابیدن وقت دارید. صبح باید دوباره سر تکان دهید.

- النا یوریونا ، برای صبحانه چه می خواهی؟

- مهم نیست ، کنستانتین نیکولاویچ ، چیزی بپز.

چشمانم را می بندم و خواب می بینم …