بالاترین ساعت

2024 نویسنده: James Gerald | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 14:06

چقدر کار می کنیم؟ معمولا 8 ساعت در روز ، 40 ساعت در هفته. اگر بدون عجله و کارهای فوری ، که برای اجرای آنها می توانید تا ساعت ده شب بنشینید. و اگر زمانی را که برای تعطیلات آخر هفته یا حتی تعطیلات اختصاص می دهید نیز در نظر بگیرید تا در نهایت همه نوآوری ها در قوانین حسابداری یا استراتژی های فروش موفق را درک کنید.

خوب ، و البته ، چک کردن شبانه تکالیف انجام شده توسط فرزند دلبندتان و تعدادی از کارهای خانه را فراموش نکنید. متأسفانه ، این نتیجه نه تنها بر چهره تأثیر می گذارد ، بلکه بر روح و سلامتی خود تأثیر می گذارد - رنگ بد ، کیسه های زیر چشم ، بی خوابی ، خستگی ، فراموشی ، بی تفاوتی یا برعکس پرخاشگری. چرا اتفاق می افتد؟

نه ریتم شما

در حال حاضر در دوران دانشجویی ، توانایی ها و ترجیحات ما آشکار می شود. برخی از شهدای علم می توانند جلسه ای به جلسه سرگرم شوند و همه مطالب را 2-3 روز قبل از امتحان بیاموزند ، بدون آنکه آمادگی خود را حتی برای یک چرت کوتاه مختل کنند. دیگران فعالیتهای روزانه وجدانی و زمان امتحان نسبتاً آرام و آرام را ترجیح می دهند. و در کار ما همه متفاوت هستیم. معمولاً از دبیران انتظار می رود که آرامش و توانایی انجام چندین کار را به طور همزمان ، بدون فراموش کردن یا از دست دادن چیزی ، به حداکثر برسانند. متخصص مجبور نیست به دستورالعمل های متناقض مدیریت گوش دهد ، بلکه باید بر روی یک یا دو پروژه تمرکز کرد ، پروژه هایی که به طور یکنواخت برای چندین ماه به طول انجامید و نیاز به مطالعه دقیق از کوچکترین جزئیات دارد. و این تعجب آور نیست.

فقط همه ما می توانیم ، به طور خلاصه ، به دو گروه تقسیم شویم.

نمایندگان گروه اول - به راحتی از یک نوع فعالیت به نوع دیگر می روند و "تکان دادن طولانی مدت مغزشان در یک جهت" به سرعت آنها را خسته می کند. نمایندگان دوم به خوبی تمرکز می کنند. آنها "درک عمیق" مسئله مورد مطالعه را دوست دارند ، اما انتظار پاسخ سریع به سوالی فوری ، هرچند آسان ، اما نه به موقع از آنها را ندارند.

اغلب ، مدیران ما این سال را از خود نمی پرسند که کدام یک از این نوع شخصیت ها تحت رهبری او کار می کنند. بنابراین ، غیر معمول نیست که یک کارمند "متمرکز" دائماً از دستورالعمل آماده سازی فوری سفارش ، به مدت دو خط ، آزار می بیند ، درست در همان لحظه ای که همکار فقیر با سر و صدا وارد گزارش گیج شده می شود. در همان زمان ، ممکن است یک موضوع "تغییر" در نزدیکی خود رنج ببرد ، که یک وظیفه کوچک برای او می تواند یک نجات نجات باشد که به آبهای مشکل ساز یک پروژه خسته کننده و طولانی پرتاب می شود. البته ، در هر صورت ، مدیریت امتناع نمی کند ، آنها مجبور به انجام (یا انجام ندادن) هستند ، اما اگر خودتان دقیقاً می دانید از چه نوع "تیپی" هستید ، سازماندهی زمان برای شما آسان تر خواهد بود تا کمتر خسته می شوید و کارهای بیشتری انجام می دهید.

به هر حال ، "کنسانتره" به طور کلی در دفتر و زندگی کاری خوش شانس تر هستند. از این گذشته ، مقامات می بینند که یک فرد در تمام طول روز تلاش می کند ، فکر می کند ، کار می کند. و "سوئیچ" در محل کار چگونه است؟ مهم نیست: او چیزی می نویسد ، سپس چیزی را ورق می زند ، سپس نامه خود را بررسی می کند ، سپس در اینترنت استراحت می کند. علاوه بر این ، رئیس ، همانطور که خوش شانس بود ، در گوشش غر می زند که شما بی نظم هستید. من فقط می خواهم به جهان بگویم: نه ، ما "در حال تغییر" هستیم ، و چگونه - ما می توانیم دسته ای از کارها را در یک روز دوباره انجام دهیم ، اما ما فقط سازمان متفاوتی داریم!

سه جنبه از زمان

هر کسی که هستید - "تعویض" یا "تمرکز" - احتمالاً با یک احساس بسیار ناخوشایند که در حین انسداد بعدی در محل کار ایجاد می شود آشنا هستید: بدون توجه به هر چیزی کار کنید. " معضلی که در آن احساسات خطرناک در درون ما بیداد می کند! پی بردن به درماندگی ، خستگی ، دست و پا چلفتی و حماقت شما را بیشتر و بیشتر تحت فشار قرار می دهد ، شما دیگر متوجه بدیهیات و شنیدن صدای دلیل خود نمی شوید. کمی از این نوع زندگی و شما اسیر افسردگی و بی تفاوتی هستید. معمولاً این نوع استرس با کار تحریک می شود. چرا این اتفاق می افتد و چگونه می توان از آن جلوگیری کرد؟ من پاسخ را در کتاب تحسین شده اریک برن ، بازی هایی که مردم بازی می کنند ، پیدا کردم.

به نظر می رسد که دو نوع زمان "ساعت" و "هدف" وجود دارد. معمولا یکی از آنها را برای حل مشکل انتخاب می کنیم. یا: "من این گزارش را تا 6 بعد از ظهر آماده می کنم ، سپس کامپیوترم را خاموش می کنم ، دفتر را ترک می کنم و کار را تا صبح روز بعد فراموش می کنم" - این یک ساعت است ، یا: "من این گزارش را تا زمان آماده شدن انجام خواهم داد" است زمان هدف

البته ایده آل را می توان مواردی نامید که مهلت زمانی که گزارش باید آماده باشد به گونه ای مشخص شده است که می توانید دقیقاً تا شش ، با سرعت معمول و بدون کار زیاد روی آن کار کنید. اتفاق می افتد که گزارش فردا صبح لازم است ، سپس می توانید تا نیمه شب با میز و کاغذ کار کنید ، پوشه را روی میز رئیس بگذارید و روز بعد تا زمان ناهار بخوابید. اما گاهی سرنوشت به ما پشت می کند: مهلت تحویل مواد به طور غیرقابل تحملی نزدیک می شود و شما فقط نمی توانید وارد اعداد شوید ، شاخص ها را مشخص کنید ، نتایج را تهیه کنید. ترکیبی از زمان "ساعت" و "هدف" وجود دارد. و زمان متحد شما به بدترین دشمن شما تبدیل می شود و "اصرار" می شود: "من باید تا جمعه همه کارها را انجام دهم" ، یعنی تمام کارها را در یک زمان خاص انجام دهید ، که برن معتقد است "ترکیبی خشونت آمیز از ساعت و زمان هدف" است. زندگی در ریتم زمان تشویق ایمن نیست. با احساس فشار از درون ، شروع به عصبی شدن می کنید ، می ترسید که در محاسبات اشتباهات فاحشی انجام دهید ، نگران این باشید که از مافوق خود سرزنش کنید. ممکن است بی خوابی و در نتیجه کار زیاد را تجربه کنید. شاید کسی این را از بدو تولد می دانست ، اما برای من داستان ساعت ، زمان هدف و اصرار فقط یک مکاشفه بود.

حالا ، مهم نیست در محل کار چه اتفاقی می افتد ، با خودم می گویم: "بس کن! من آتش نمی گیرم." حتی اگر قرارداد تا ساعت 10:00 آماده نباشد ، جهان دیگر وجود نخواهد داشت. اما اگر خودم را به بن بست روانی برسانم ، آن وقت سلامت بی ارزش من ممکن است به شدت آسیب ببیند.

خود را همسو کنید

نه ، من به شما پیشنهاد نمی کنم که موارد زیر را انجام دهید: سه ساعت دیر به محل کار خود بیایید و به اظهارات رئیس پاسخ دهید که شما جغد شب هستید و هنوز نمی توانید زود کار کنید. سپس نیم روز آنلاین بنشینید و هر 20 دقیقه یک سایت به سایت دیگر بروید (و البته ، شما اغلب باید تعویض کنید) ؛ برای انجام وظیفه فوری رئیس: به هر حال ، من تا فردا وقت نخواهم داشت ، آیا خودم را تحریک نمی کنم؟ با چنین نگرشی به تجارت ، هیچکدام از ما نمی توانیم برای مدت طولانی روی یک صندلی کار بایستیم و یک نقطه نرم را به فرد منظم تری واگذار کنیم. اما می توان کار و زمان را به گونه ای توزیع کرد که چهارشنبه از پای شما پایین نیاید و در آخر هفته احساس لیمو فشرده نکنید. سود سهام؟ آرامش ، سلامتی و لذت از زندگی!