پنومونی - درمان و علائم بیماری در بزرگسالان و کودکان

2024 نویسنده: James Gerald | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-17 14:06

ذات الریه یک بیماری التهابی ریه ها با ماهیت عفونی است که بر بافت های مختلف آنها ، به ویژه بینابینی و آلوئول ها تأثیر می گذارد. التهاب ریه ها می تواند هم با علائم مشخصه آن و هم به صورت پنهانی رخ دهد. درمان پنومونی در بزرگسالان ، بسته به شدت بیماری ، به صورت سرپایی و سرپایی انجام می شود.

ذات الریه چیست؟

پنومونی (ذات الریه) یک التهاب حاد عفونی بافت ریه است که می تواند توسط میکروارگانیسم های بیماری زا با ماهیت متفاوت (باکتری ها ، ویروس ها ، قارچ ها و غیره) ایجاد شود.

از نظر تعداد موارد ، ذات الریه پس از آسیب شناسی های انکولوژیکی ، بیماری های قلبی عروقی و انواع مختلف ، در رتبه 4 قرار دارد. در شکل حاد ، بیماری در 10-14 نفر از 1000 تشخیص داده می شود و در سن 50 سالگی - در حدود 17 سالگی.

خطر ابتلا به ذات الریه در خطر بالای مرگ به ویژه در بیماران در سنین کودکی است. علاوه بر این ، ذات الریه می تواند عوارض جدی برای تمام سیستم های بدن ایجاد کند.

علل بیماری

فرآیندهای التهابی در بافت های ریه می تواند به دلایل مختلف رخ دهد. شایع ترین نوع ذات الریه باکتریایی است که در پس زمینه عفونت های حاد تنفسی ایجاد می شود و توسط باکتری پنوموکوک (استرپتوکوک پنومونیه) ایجاد می شود.

همچنین ، پنومونی باکتریایی می تواند توسط انواع دیگر باکتری ها ایجاد شود ، از جمله:

• Haemophilus influenzae (Haemophilus influenzae) ؛
• Mycoplasma pneumoniae (باکتری مایکوپلاسما) ؛
• استافیلوکوکوس اورئوس (استافیلوکوکوس اورئوس) ؛
• Legionella pneumophila (باکتری های جنس Legionella) ؛
• Chlamydophila pneumoniae (باکتری گرم منفی داخل سلولی) ؛
• Chlamydophila psittaci (باکتری گرم منفی داخل سلولی که باعث بیماریهای شایع در انسان و حیوان می شود).

3 نوع آخر باکتری به ندرت باعث ایجاد ذات الریه در انسان می شود.

همچنین ، ویروس های مختلف می توانند علت التهاب دستگاه تنفسی تحتانی باشند:

• سرخک ؛
• پاراآنفلوانزا ؛
• آدنوویروس ؛
• تنفسی سینسیتیال ؛
• آنفولانزای نوع A و B

انواع نادرتر ویروس هایی که باعث التهاب بافت ریه می شوند عبارتند از:

• ویروس کرونا SARS-CoV-2 ؛
• ویروس کرونا MERS-CoV ؛
• ویروس SARS-CoV

نادرترین ویروس هایی که باعث ذات الریه می شوند:

• هانتاویروس ؛
• سیتومگالوویروس؛
• ویروس تبخال ؛
• سرخجه
• ابله مرغان.

ذات الریه ویروسی یکی از شایع ترین علل عوارض ARVI است.

التهاب ریه ها ناشی از عفونت های قارچی بیشتر در بیماران با ضعف سیستم ایمنی شایع است. ارگانیسم های بیماری زا که باعث ذات الریه می شوند عبارتند از:

• Histoplasmacapsulatum قارچی است که نه تنها بافت ریه ، بلکه سایر اندام های داخلی را نیز درگیر می کند.
• Coccidioides immitis یک میکروارگانیسم است که بر ریه ها ، استخوان ها و پوست تأثیر می گذارد.
• Blastomycesdermatitidis قارچی است که باعث بیماری ریوی نه تنها در انسان بلکه در حیوانات می شود.

همچنین ، علت پنومونی می تواند به آنها وارد شود:

• مواد شیمیایی؛
• دود؛
• اجسام خارجی (آجیل ، خرده و سایر ذرات غذا) ؛
• استفراغ.

پنومونی ناشی از اجسام یا موادی که وارد ریه می شوند ، پنومونی آسپیراسیون نامیده می شود.

مواردی از شکل پیچیده ذات الریه وجود دارد ، که در آن میکروارگانیسم های بیماری زا متعلق به گروه های مختلف علت بیماری می شوند. به عنوان مثال ، ویروس ها و قارچ ها.

طبقه بندی و مراحل توسعه ذات الریه

پنومونی با توجه به عوامل مختلفی طبقه بندی می شود که امکان شناسایی علت ظهور ، مرحله ، درجه رشد و سایر ویژگیهای مهم بیماری را ممکن می سازد.

با توجه به شدت دوره ، ذات الریه به انواع زیر تقسیم می شود:

• درجه نور ضایعه فقط 1 ناحیه کوچک را اشغال می کند ، تنگی نفس وجود ندارد ، مسمومیت خفیف است (تاکی کاردی بیش از 90 ضربه در دقیقه نیست. فشار خون در محدوده طبیعی است ، درجه حرارت بالاتر از 38 درجه سانتی گراد نیست).پنومونی خفیف در بزرگسالان با آنتی بیوتیک در قرص یا کپسول درمان می شود.
• متوسط. آسیب شدید به بافت ریه. تاکی کاردی - 100 ضربه در دقیقه ، کاهش جزئی فشار خون ، دما تا 39 درجه سانتی گراد ، ضعف شدید ، تعریق ، هوشیاری روشن.
• درجه شدید. درگیری گسترده ریه. سیانوز پوست و غشاهای مخاطی ، تنگی نفس شدید ، فروپاشی ، تاکی کاردی از 100 ضربه در دقیقه ، کاهش یا توقف کامل فعالیت حرکتی ، کدر شدن هوشیاری ، هذیان ، دمای 39-40 درجه سانتی گراد.

بر اساس نتایج مطالعات بالینی و مورفولوژیکی ، ذات الریه به انواع زیر تقسیم می شود:

• بینابینی ؛
• کانونی ؛
• پارانشیم

با در نظر گرفتن وجود عوارض ، ذات الریه بدون عارضه یا پیچیده مشخص می شود. همچنین ، ذات الریه هم با وجود اختلالات عملکردی و هم بدون آنها اتفاق می افتد.

با توجه به ماهیت جریان ، این اتفاق می افتد:

• مزمن ؛
• ماندگاری حاد ؛
• تیز.

با توجه به میزان آسیب به بافت های ریه ، ذات الریه می تواند موارد زیر باشد:

• مرکزی (ریشه) ؛
• sublobular؛
• بخش دار ؛
• اشتراک گذاری؛
• جمع؛
• دو طرفه ؛
• یک طرفه

از نظر پاتوژنز ، ذات الریه به شرح زیر است:

• اولیه (به عنوان یک بیماری مستقل) ؛
• ثانویه (به عنوان عارضه بیماری های دیگر) ؛
• ذات الریه حمله قلبی (به دلیل انسداد عروق کوچک شریان ریوی ایجاد می شود) ؛
• بعد از عمل ؛
• پس از سانحه ؛
• تنفس.

بسته به عامل بیماری زا ، ذات الریه به شرح زیر طبقه بندی می شود:

• مخلوط ؛
• قارچی ؛
• مایکوپلاسما ؛
• ویروسی؛
• باکتریایی

بر اساس مطالعات اپیدمیولوژیک ، انواع زیر ذات الریه تشخیص داده می شود:

• غیر معمول؛
• ناشی از شرایط نقص ایمنی ؛
• بیمارستانی ؛
• به دست جامعه

همه ویژگی های ذات الریه در تشخیص و تجویز درمان از اهمیت بالایی برخوردار است ، بنابراین ، هر یک از آنها باید در طول معاینه مورد توجه قرار گیرد.

عوامل خطر

گروه های خاصی از افراد هستند که بیشتر مستعد ابتلا به ذات الریه هستند. در معرض خطر هستند:

• بیماران مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف ؛
• افراد مبتلا به آسیب های مزمن ؛
• افراد سیگاری ؛
• افراد مسن؛
• کودکان پیش دبستانی

بیماران مبتلا به بیماری های اندام های زیر نیز مستعد ابتلا به ذات الریه هستند:

• کلیه
• کبد؛
• قلبها؛
• ریه ها (به ویژه فیبروز کیستیک ، آسم و دیگران).

عوامل مختلفی بر ضعف سیستم ایمنی تأثیر می گذارد:

• ایدز یا HIV ؛
• داروهای مصرفی پس از پیوند اعضا ؛
• شیمی درمانی ؛
• بیماریهای ویروسی اخیر

همچنین افرادی که از الکل سوء استفاده می کنند ، شیوه زندگی غیر فعال دارند و بیماری های مزمن دستگاه تنفسی دارند در خطر هستند.

آیا ذات الریه مسری است

اغلب ، علت ایجاد پنومونی میکروارگانیسم های بیماری زایی است که از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. اما این بدان معنا نیست که تأثیر میکروب ها بر بدن مانند یک بیمار مبتلا به ذات الریه است. بنابراین ، این بیماری مسری تلقی نمی شود.

چگونه پنومونی منتقل می شود

با وجود این واقعیت که ذات الریه مسری نیست ، فرد تماس به طور خودکار در گروه خطر قرار می گیرد. این به این دلیل است که مشخص نیست چگونه عوامل بیماری زا در بدن رفتار خواهند کرد. با یک سیستم ایمنی قوی ، آنها می توانند کاملاً ایمن باشند ، و با یک سیستم تضعیف شده ، می توانند باعث ایجاد فرآیندهای التهابی در هر اندام داخلی ، از جمله ریه ها شوند.

آنها می توانند به طرق مختلف به شخص برسند:

• از طریق کانال تولد یا داخل رحمی (از طریق مایع آمنیوتیک) ؛
• از طریق خون ؛
• از طریق بزاق ؛
• توسط قطرات هوا

برای کاهش خطر عفونت ، لازم است تا حد امکان تماس با فردی که مبتلا به پنومونی تشخیص داده شده است محدود شود.

علائم و علائم اولیه

توسعه پنومونی و ظهور اولین علائم در درجه اول به وضعیت سیستم ایمنی بستگی دارد. اگر ضعیف شود ، علائم بیشتر مشخص می شود.با ایمنی قوی ، این بیماری می تواند برای مدتی نهفته باشد.

اولین علائم ایجاد پنومونی حاد عبارتند از:

• عدم اشتها ؛
• حالت تهوع؛
• اسهال (در برخی موارد) ؛
• سردرگمی هوشیاری ؛
• آبریزش بینی؛
• درد و / یا گلو درد ؛
• گرفتگی صدا ؛
• افزایش خستگی ؛
• تنگی نفس
• احساس تنگی نفس

اولین علائم بلافاصله پس از عفونت ظاهر نمی شوند. این معمولاً پس از گذراندن دوره کمون ، که 2-4 روز طول می کشد ، اتفاق می افتد.

علامت اصلی ذات الریه ، که یکی از اولین علائم ظاهر می شود ، سرفه است. این می تواند خشک یا مرطوب باشد ، با خلط چسبناک با رنگ سبز یا مایل به زرد ، گاهی اوقات حاوی رگه های خون است.

با پیشرفت بیماری ، علائم زیر به هم متصل می شوند:

• قلب قلب ؛
• لرز ؛
• مشکل در تنفس ؛
• افزایش قابل توجه دمای بدن ؛
• درد قفسه سینه.

در سنین نوجوانی علائم ذات الریه مانند علائم بزرگسالی است. اما در سن 13-17 سالگی ، بیماری بسیار راحت تر پیش می رود و به ندرت عوارض ایجاد می کند.

تفاوت اصلی پنومونی در سنین بالا سرفه خشک با مقدار کمی خلط است. اغلب در بیماران مسن ، این بیماری به شکل نهفته پیش می رود و تنها با تنگی نفس ، حتی در حالت استراحت ، می توان به پیشرفت آن مشکوک شد.

در کودکان زیر یک سال ، علاوه بر علائم اصلی ، علائم زیر نیز می توانند از پنومونی صحبت کنند:

• امتناع از خوردن ؛
• افزایش خواب آلودگی ؛
• دمدمی مزاج بودن ؛
• کاهش فعالیت ؛
• رنگ پریدگی پوست ؛
• تعریق بیش از حد.

در کودکان خردسال ، مبتلا به ذات الریه ، تنفس مکرر می شود (تعداد تنفس / بازدم می تواند بیش از 50 ، با نرخ 20-40 ، بسته به سن) باشد.

همچنین ، هر نوع پنومونی علائم مشخصه خود را دارد. خطرناک ترین نوع این بیماری ذات الریه لوبار است. ویژگی های اصلی آن عبارتند از:

• تب؛
• درد در یک طرف جناغ ، با استنشاق تشدید می شود.
• لکه های قرمز روی گردن ، موضعی در کنار ریه ملتهب ؛
• گاهی اوقات از دست دادن هوشیاری ، هذیان ؛
• علائم مسمومیت (تغییر رنگ پوست ، سردرد ، تهوع ، استفراغ و سایر موارد) ؛
• خلط قهوه ای رنگ آمیخته با خون ؛
• لب های آبی ؛
• تنگی نفس
• سرفه های مکرر ، به تدریج بدتر می شوند.

علائم SARS بسته به نوع عامل بیماری زا متفاوت است.

مایکوپلاسما:

• خونریزی بینی منظم ؛
• تورم غدد لنفاوی؛
• درد عضلانی ؛
• درد مفاصل ؛
• سرفه خشک؛
• گلو درد؛
• آبریزش بینی.

کلامیدیا:

• تورم غدد لنفاوی ؛
• افزایش قابل توجه دمای بدن (تا 38-39 درجه سانتی گراد).

در برابر پس زمینه ذات الریه ناشی از کلامیدیا ، بیمار مبتلا به آلرژی (حتی اگر قبلاً تمایلی به آن وجود نداشت) ، برونشیت و درماتیت می شود.

لژیونلا:

• افزایش شدید دما تا 40 درجه سانتی گراد ؛
• سرفه خشک؛
• سردرد ؛
• لرز

این نوع ذات الریه یکی از خطرناک ترین است ، زیرا در 60 درصد موارد کشنده است.

ذات الریه مزمن با علائم زیر مشخص می شود:

• افزایش تعریق در شب ؛
• کاهش وزن؛
• اشتهای ضعیف ؛
• علائم خفیف مسمومیت ؛
• کاهش ایمنی ؛
• رینیت مزمن ؛
• تنفس سخت ؛
• تنگی نفس
• تاکی کاردی

در طول عود ذات الریه مزمن ، سرفه خشک ظاهر می شود و دمای بدن کمی افزایش می یابد.

با التهاب کانونی بافت ریه ، علائم به صورت امواج رشد می کنند - نوسانات در دمای بدن ، نارسایی ریتم قلب و حملات تعریق مشاهده می شود.

بیماری چگونه ایجاد می شود؟

هر نوع ذات الریه به اندازه کافی سریع ایجاد می شود. 3 مرحله توسعه بیماری وجود دارد که هر کدام با علائم و شدت بیمار متفاوت است.

مرحله اول یا مرحله جزر و مد (1-2 روز پس از دوره کمون):

• افزایش شدید دما تا 39-40 درجه سانتی گراد (در حالی که داروهای ضد تب بی اثر هستند) ؛
• رالهای حبابی خوب مرطوب ؛
• تنگی نفس
• هنگام گوش دادن ، تنفس حبابی ضعیف می شود.
• علائم رو به رشد مسمومیت ؛
• در طول تنفس ، یک تاخیر قابل مشاهده از قسمتی از قفسه سینه ، که در آن ریه ملتهب قرار دارد ، در حالی که تقارن آن باقی می ماند ؛
• سرفه خشک طاقت فرسا ؛
• سیانوز پوست

در مرحله 2 (روز 5-10) ، یا مرحله هپاتاسیون ، علائم زیر اضافه می شود:

• جداسازی خلط لزج با چرک یا خون ؛
• مشکل در تنفس ؛
• نارسایی قلبی؛
• به زور دراز کشیدن به پهلو ؛
• افزایش پوست آبی ؛
• قرمزی شدید پوست صورت ؛
• افزایش میزان تنفس تا 25-30 تنفس / بازدم در دقیقه ؛
• تنگی نفس ، همراه با بازدم دشوار ؛
• صدای لرزان ؛
• هنگام ضربه زدن روی ناحیه آسیب دیده ، کسل کننده صدای کوبه ای مشخص می شود.
• تنفس حبابی سخت می شود ؛
• گوش دادن به صدای اصطکاک پلروا.

در روز دهم ، مرحله حل شدن شروع می شود که با علائم زیر مشخص می شود:

• کاهش دما ؛
• کاهش تظاهرات مسمومیت ؛
• هنگام ضربه زدن ، صدای ریوی واضح است.
• کشش به بافت ریه باز می گردد.
• صدای ترد در ریه ها مشخصه بیماری ناپدید می شود.
• تنفس وزیکولار است

با درمان مناسب به موقع ، بهبود کامل بدون ایجاد عوارض رخ می دهد.

جالب هست! آیا ممکن است ذات الریه بدون کرونا وجود داشته باشد

تشخیصی

تشخیص پنومونی فقط توسط یک متخصص انجام می شود و در چند مرحله انجام می شود. تعیین بیماری به طور مستقل غیرممکن است ، زیرا در تعدادی از علائم مشابه سایر آسیب های ریه است.

نظرسنجی شامل موارد زیر است:

• روشهای فیزیکی - بازجویی از بیمار ، گوش دادن به ریه ها ، ضربه زدن به قفسه سینه ، اندازه گیری دما.
• آزمایشات آزمایشگاهی - تجزیه و تحلیل عمومی خون و ادرار ، تجزیه و تحلیل خلط ؛
• بررسی اشعه ایکس ریه ها ؛
• برونکوسکوپی ؛
• سونوگرافی ناحیه پلور.

بر اساس نتایج معاینه ، نوع پنومونی مشخص می شود و درمان تجویز می شود که بسته به شدت بیماری ، به صورت سرپایی یا سرپایی انجام می شود. در عین حال ، هنگام درمان ذات الریه در خانه ، باید توصیه های پزشک را دنبال کنید.

عواقب و عوارض

با درمان به موقع مراقبت های پزشکی ، ذات الریه به طور کامل درمان می شود و از عواقب سلامتی نمی ترسد. عوارض بیماری اغلب با خود درمانی ظاهر می شود یا اگر بیمار دارای آسیب های مزمن شدید باشد.

عوارض ذات الریه در ریه ها عبارتند از:

• سندرم انسدادی برونکو ؛
• پلوریت؛
• نارسایی تنفسی ؛
• خونریزی ریوی ؛
• آبسه ؛
• گانگرن

عوارض غیر ریوی عبارتند از:

• انحرافات روانی ؛
• انسفالیت ؛
• مننژیت ؛
• شوک سمی عفونی ؛
• سندرم DIC ، با تشکیل ترومبوز مشخص می شود.
• بیماریهای سیستم قلبی عروقی.

همچنین ، هنگامی که مواد سمی وارد جریان خون می شوند ، بیماری های اندام های داخلی زیر ممکن است ایجاد شود:

• لوزالمعده
• کلیه
• کبد؛
• پلور ؛
• پیراشامه.

شدیدترین عارضه ذات الریه سپسیس (مسمومیت خون) است که اغلب کشنده است.

آیا می توان ذات الریه را در خانه درمان کرد؟

نوع بدون عارضه ذات الریه در بیماران با ایمنی کافی قوی می تواند در خانه درمان شود. در این مورد ، لازم است تمام توصیه های پزشک معالج را رعایت کنید. درمان ذات الریه در خانه بدون تجویز پزشک بسیار خطرناک است.

بیماران مبتلا به ذات الریه متوسط و شدید ، با ضعف ایمنی و در سنین بالا تنها در محیط بیمارستان تحت درمان این بیماری قرار می گیرند.

درمان پنومونی

برای درمان ذات الریه ، از درمان پیچیده استفاده می شود که شامل چندین روش است. انواع داروهایی که پزشک برای درمان انتخاب می کند مستقیماً به نوع عامل بیماری زا ، مرحله بیماری و وضعیت بیمار بستگی دارد.

کدام پزشک بیماری را درمان می کند

در اولین علائم پنومونی ، باید به دنبال کمک پزشکی باشید. تعریف تشخیص و تعیین معاینه توسط درمانگر انجام می شود. او همچنین درمانی برای انواع خفیف این بیماری تجویز می کند که شامل درمان در خانه می شود.

در صورت بستری شدن ، متخصص ریه با تاکتیک های درمانی و انتخاب درمان سروکار دارد. اگر عامل ایجاد کننده التهاب قبلاً مشخص نشده باشد ، همان پزشک ممکن است مطالعات بیشتری را تجویز کند.

زمان مراجعه به پزشک

بلافاصله پس از وخامت سلامتی باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. در اغلب موارد ، این بیماری به سرعت توسعه می یابد ، بنابراین ، هرچه درمان زودتر شروع شود ، احتمال موفقیت بیشتر است.

علائم بیماری

در درمان ذات الریه ، از رویکرد یکپارچه استفاده می شود که شامل روش های مختلف است. هنگام درمان ذات الریه ، موارد زیر استفاده می شود:

• داروهای ضد میکروبی ؛
• پشتیبانی تنفسی (در صورت لزوم) ؛
• داروهای غیر ضد باکتریایی (در صورت علائم واضح) ؛
• ضد تب (در دمای 38 درجه سانتی گراد) ؛
• فیزیوتراپی (به عنوان کمک)

در طول درمان ذات الریه ، پزشک وضعیت بیمار را به دقت کنترل می کند تا خطر عوارض آسیب های مزمن را حذف کند.

جالب هست! چرا قفسه سینه در زنان و مردان درد می کند

داروهای ضد میکروبی

داروی اصلی مورد استفاده برای درمان ذات الریه داروهای ضد میکروبی است.

این شامل:

• فلوروکینولون های تنفسی ؛
• ماکرولیدها ؛
• آنتی بیوتیک های بتا لاکتام مربوط به سفالوسپورین ها و پنی سیلین ها.

در برخی موارد (فقط در صورت نشان دادن) ، آنتی بیوتیک های زیر برای درمان ذات الریه استفاده می شود:

• Linezolid؛
• ونکومایسین ؛
• لینکوزامیدها ؛
• آمینوگلیکوزیدها ؛
• تتراسایکلین ها

با ذات الریه از نوع ویروسی ، تحریک شده توسط آنفولانزا ، داروهای زیر استفاده می شود:

• زنامیویر ؛
• اوسلتامیویر

هنگام درمان در خانه ، پزشک معمولاً آنتی بیوتیک هایی را به شکل قرص یا کپسول برای استفاده خوراکی تجویز می کند.

در درمان ذات الریه در بزرگسالان در بیمارستان ، تجویز داخل وریدی دارو در چند روز اول انجام می شود. سپس با بهبود وضعیت بیمار ، داروهای خوراکی تجویز می شود.

بر اساس بررسی بیماران ، با درمان مناسب پنومونی ، تسکین قابل توجه این بیماری در روز 5 رخ می دهد. به طور متوسط ، درمان پنومونی 10 روز به طول می انجامد ، اما در صورت تشخیص عوارض ، این دوره می تواند 21 روز طول بکشد.

پشتیبانی تنفسی

در صورت بروز علائم پریشانی تنفسی از حمایت تنفسی استفاده می شود. با کمبود شدید یا متوسط اکسیژن در خون ، از اکسیژن درمانی استفاده می شود که با استفاده از ماسک با کیسه یکبار مصرف یا ماسک بینی انجام می شود.

در کمبود اکسیژن حاد ، از تهویه مصنوعی ریه استفاده می شود. علائم اصلی تهویه مکانیکی عبارتند از:

• از دست دادن هوشیاری ؛
• افزایش PaCO2> 20 from از سطح اولیه ؛
• تعداد تنفس بیش از 35 در دقیقه ؛
• فشار نسبی اکسیژن در خون شریانی کمتر از 150 میلی متر جیوه است.
• همودینامیک ناپایدار (ضربان قلب کمتر از 50 در دقیقه ، فشار خون کمتر از 70 میلی متر جیوه) ؛
• تحریک روانی حرکتی ؛
• سوپور
• کما
• قطع تنفس

در صورت عدم امکان افزایش سطح اکسیژن در خون به میزان مورد نیاز با کمک اکسیژن درمانی ، از تهویه مصنوعی ریه ها استفاده می شود.

درمان غیر آنتی باکتریال

در صورت بروز عوارض ، داروهای غیر ضد باکتری تجویز می شود. آنها همچنین برای تحریک سیستم ایمنی استفاده می شوند.

برای درمان ذات الریه با داروهای غیر ضد باکتری ، از عوامل زیر استفاده می شود:

• محرک های ایمنی ؛
• ایمونوگلوبولین ها ؛
• گلوکوکورتیکواستروئیدها

برای از بین بردن سپسیس و کاهش خطر مرگ ، ایمونوگلوبولین های پلی کلونال تجویز می شود.

موارد منع مصرف برای بیماری

با ذات الریه ، خوددرمانی کاملاً ممنوع است ، زیرا برای درمان کافی لازم است عامل ایجاد کننده بیماری ایجاد شود. انتخاب آنتی بیوتیک ها فقط باید توسط پزشک معالج انجام شود. هنگام تجویز دارو ، چندین عامل را در نظر می گیرد:

• بیمار در رابطه با بیماریهای مزمن چه داروهایی مصرف می کند.
• وجود هرگونه واکنش به دوره های قبلی آنتی بیوتیک ها ؛
• عدم تحمل فردی به اجزای دارو ؛
• حساسیت ؛
• نتایج نظرسنجی.

در مرحله حاد بیماری ، استفاده از روش های فیزیوتراپی که شامل گرم شدن بافت است ممنوع است.

ذات الریه ناشی از جامعه

ذات الریه ناشی از اجتماع ، ذات الریه است که پس از بستری شدن ، در عرض 2 روز یا خارج از بیمارستان ایجاد می شود. با استفاده از انواع مختلف تحقیقات نصب شده است.

چه چیزی است

ذات الریه ناشی از اجتماع یک بیماری عفونی حاد است که اغلب در فصل SARS و آنفولانزا ایجاد می شود. با دوره بیماری به شکل خفیف ، مجاز به درمان در خانه است.

علل ذات الریه ناشی از اجتماع در بزرگسالان

ذات الریه ناشی از اجتماع می تواند بدون در نظر گرفتن وضعیت ایمنی فرد ایجاد شود. شایع ترین عوامل ایجاد کننده بیماری عبارتند از:

• مایکوپلاسما ؛
• لژیونلا ؛
• استرپتوکوک ؛
• هموفیلوس آنفلوآنزا ؛
• پنوموکوک.

پنوموسیستیس و کلامیدیا پاتوژن های نادرتر ذات الریه هستند. اخیراً ، خطر ابتلا به ذات الریه در برابر ویروس آنفولانزا ، ویروس کرونا و غیره به شدت افزایش یافته است.

در بیماران جوان ، پنومونی ناشی از یک عامل بیماری زا اغلب تشخیص داده می شود. در سنین بالا ، چندین نوع میکروارگانیسم بیماریزا معمولاً در ایجاد پنومونی دخیل هستند ، که به طور قابل توجهی درمان را پیچیده می کند.

علائم ذات الریه ناشی از اجتماع در بزرگسالان

علائم ذات الریه ناشی از اجتماع در بزرگسالان معمولاً 2-4 روز از شروع بیماری ظاهر می شود. ویژگی های اصلی عبارتند از:

• سرفه خشک که به تدریج به سرفه مرطوب تبدیل می شود.
• خلط رگه دار با چرک و / یا خون ؛
• افزایش دمای بدن ، که در آن داروهای ضد تب بی اثر هستند.
• درد در قسمت پایین قفسه سینه ، که هنگام سرفه بدتر می شود.
• تنگی نفس
• سر و صدا و خس خس هنگام تنفس ؛
• لرز ؛
• تعریق بیش از حد.

بسته به ناحیه آسیب دیده ، علائم ممکن است متفاوت باشد. در اشکال شدید بیماری ، علائم دیگری نیز ممکن است اضافه شود. این شامل:

• از دست دادن هوشیاری ؛
• مشکلات مربوط به دستگاه گوارش (تهوع ، استفراغ ، از دست دادن اشتها و سایر موارد) ؛
• نقص سیستم قلبی عروقی

هنگام درمان ذات الریه ناشی از اجتماع در بزرگسالان ، آنتی بیوتیک ها به صورت عضلانی تجویز می شوند. به ویژه در اشکال شدید بیماری.

ذکر شده است که به دلیل ویژگی های ساختاری اندام تنفسی تحتانی ، اغلب فرآیندهای التهابی در ریه راست رخ می دهد.

پیشگیری

پیشگیری از هر بیماری ، به ویژه ذات الریه بسیار آسان تر از درمان است. اگر از توصیه های پزشکان پیروی کنید ، می توانید خطر ابتلا به ذات الریه را به میزان قابل توجهی کاهش دهید. قوانین اصلی برای پیشگیری از این بیماری عبارتند از:

• رعایت بهداشت شخصی (دستان خود را بعد از پیاده روی بشویید ، سعی کنید صورت خود را با آنها لمس نکنید ، از عوامل ضد عفونی کننده و غیره استفاده کنید) ؛
• به طور مرتب محل های زندگی را تهویه کرده و محل های مرطوب را تمیز کنید.
• ترک عادت های بد ، به ویژه سیگار کشیدن ؛
• پیاده روی روزانه در هوای تازه ترتیب دهید ؛
• توجه کافی به تمرینات ورزشی (حداقل 2 بار در هفته) ؛
• رژیم نوشیدن را دنبال کنید ؛
• عادی کردن رژیم غذایی ؛
• حتی ARVI معمول را خود درمانی نکنید ؛
• اجتناب از گرمای بیش از حد یا هیپوترمی ؛
• در فصل سرما ، از ماسک طبی استفاده کنید و سعی کنید کمتر در مکان های عمومی حضور داشته باشید.

با واکسیناسیون می توانید خود را از خطر ابتلا به ذات الریه محافظت کنید.این امر به ویژه برای افراد در معرض خطر است.

در حال حاضر ، 2 واکسن با کارآیی بالا ثابت شده است:

• پنوموکوک 13 ظرفیتی مزدوج ؛
• 23 ظرفیتی غیر متصل شده

این داروها برای جلوگیری از هرگونه عفونت ناشی از پنوموکوک ، از جمله ذات الریه استفاده می شود.

عواقب

التهاب ریه ها یک بیماری عفونی بسیار خطرناک است که اغلب منجر به ایجاد عوارض در سیستم های مختلف بدن می شود. علاوه بر این ، ذات الریه می تواند کشنده باشد. بنابراین ، در اولین علائم بیماری ، لازم است به دنبال کمک پزشکی باشید.